ამბულატორიული გინეკოლოგია / ქირურგიული გინეკოლოგია

გინეკოლოგიური ქირურგია

მარდალეიშვილის კლინიკაში გინეკოლოგიის/ ონკოგინეკოლოგიის და

უროგინეკოლოგიის მიმართულებით სრულდება მასშტაბური ონკოგინეკოლოგიური ოპერაციები:

რადიკალური ჰისტერექტომია

ჰისტერექტომია დანამატებებთან ერთად, თეძოს ლიმფური კვანძების დისექცია; აორტული ლიმფური კვანძების დისექცია

ჰისტერექტომია დანამატებებთან ერთად, ომენტექტომია, აორტული ლიმფური კვანძების ამოკვეთა, პერიტონეუმის სელექციური და ფართო ამოკვეთა

კლინიკაში სრულდება სტანდარტული გინეკოლოგიური ოპერაციები – ღია, ენდოსკოპიური და ლაპარასკოპიული მეთოდით:

  • საშვილოსნოს ყელის კონიზაცია
  • საშვილოსნოს ტანის და ყელის კიურეტაჟი
  • ბართოლინის ჯირკვლის ამოკვეთა
  • ჰისტერორეზექტოსკოპია
  • ჰისტერექტომია ღია და ლაპაროსკოპიული მეთოდით
  • ვაგინალური ჰისტერექტომია ლაპარასკოპიული ასისტირებით
  • კონსერვატიული მიომექტომია ღია და ლაპაროსკოპიული მეთოდით
  • ტრანსვაგინალური მიომექტომია
  • საკვერცხის კისტის სრული და ნაწილობრივი ამოკვეთა ლაპაროსკოპიული მეთოდით
  • სალპინგო-ოოფორექტომია ლაპაროსკოპიული მეთოდით
  • კლინიკაში სრულდება შემდეგი უროგინეკოლოგიური ოპერაციები:

ურო გინეკოლოგია – ლაპაროსკოპიული კოლპოპექსია წინასწარი ჰისტერექტომიის შემდეგ (შარდის შეუკავებლობის, ურეთრო-ვაგინალური პროლაფსის სამკურნალოდ) TOT ოპერაცია (შარდის სტრესული შეუკავებლობის დროს) წინა და უკანა კოლპორაფია

ენდომეტრიოზი წარმოადგენს ფართოდ გავრცელებულ ქრონიკულ დაავადებას რომელისთვისაც დამახასიათებელია ენდომეტრიალური ქსოვილის გავრცელება საშვილონოს ღრუს გარეთ.  მსოფლიო მაშტაბით  დაავადება გვხვდება რეპროდუქციული ასაკის ქალთა 10 % ში და წარმადგენს კეთილთვისებიან პროცესს 1-2,5 %  იანი  რისკით  ავთვისებიანი ტრანსფორმაციის.

წამყვანი ჩივილებს წარმოადგენს ტკივილი მცირე მენჯის არეში  მენსტრუალური ტკივილი,  ტკივილი სქესობრივი ცხოვრების დროს, შარდვისას თუ დეფეკაციისას.  დაავადებულთა დიდი ნაწილი არის უნაყოფო  რაც ენდომეტრიოზისთვის არის დამახასიათებელი. დაავადების დიგნოსტირებისთვის აუცილებელია გინეკოლოგითან ვიზიტი. ჩივილების, გასინჯვის მონაცემისა და ულტრაბგერითი კვლევით შესაძლებელია დიაგნოზის დასმა, თუმცა ხანდახან საჭირო ხდება დიაგნოსტიკური  ლაპარასკოპიის წარმოება.

არსებობს ენდომეტრიოზის სხვადასხვა ფორმა: ყველაზე ხშირია საშვილოსნოსა და საკვერცხეების. საკვერცხეებში  ყალიბდება  კისტები  რომელთაც შოკოლოდისებური  ეწოდებათ და ხშირად ქირურგიულ მკურნალობას საჭიროებს. ასევე გვხცდება  პერიტონეუმის მცირე მენჯის იოგების, შარდის ბუშტის სწორი ნაწლავის ფორმები,  იშვიათად კი, მუცლის ღრუს ორგანოებისა თუ კანის ნაწიბურის.

მკურნალობა დამოკიდებულია პაციენტის სიმპტომებზე, ასაკზე და დაავადების ფორმაზე.  გამოიყენება როგორც სიმპტომური მკურნალობა, ასევე ჰორმონალური  თერაპია და ქირურგიული მკურნალობის მეთოდები.

უნაყოფობის დიაგნოზი ისმება როდესაც  ერთწლიანი რეგულარული დაუცველი სქესობრივი  ცხოვრების შემდგეგ ორსულობა არ დგება.  დღესდღეობით პრობლემა აქტუალურია მსოფლიო მაშტაბით და 19 -25 % ქალებში გვხვდება. ქალთა უნაყოფობის გამომწვევი მიზეზებიდან გვხვდება საკვერცხის მიერი, ფალოპის მილის პათოლოგიით,  ცერვიკალური არხისა, ფუნქციური თუ  ანატომიური  პათოლოგიით განპირობებული  მდგომარეობები.

დიაგნოსტიკა ემყარება წყვილის სრულყოფილ  გამოკვლევას. ქალთა უნაყოფობის კვლევაში მნიშვნელოვანია ჰისტეროსალპინგოგრაფია, რომელიც წარმოადგენს რენტგენოგრაფიულ კვლევას საშვილონოს ღრუში საკონტრასტო ნივთიერების შეყვანით, რომლის დროსაც შესაძლებელია საშვილონოს ყელის საშვილონოს ღრუს ფორმის მასში სტრუქტურული ანომალიებისა და მილების გამავლობის შეფასება.  უნაყოფობის მკურნალობის მეთოდები დამყარებულია გამომწვევი მიზეზის მკურნალობაზე რომელიც  შეიძლება მოიცავდეს, როგორც მედიკამენტოზურ ასევე ქირურგიულ ჩარევებს და დამხმარე რეპროდუქციულ ტექნოლოგიებს ინ ვიტრო განაყოფიერების ჩათვლით.

გინეკოლოგიური ენდოკრინოლოგია წარმოდგენს გინეკოლოგიურ მიმართულებას, რომელის მიზანია ქალის ორგანიზმში  ჰორმონალური დისბალანსით გამოწვეული დარღვევების აღმოჩენასა და მკურნალობას რომელსაც მიეკუთვნება :

  • მენსტრუაციული ციკლის დარღვევები (გახანგრძლივებული, ჭარბი, მტკივნეული მენსტრუაციები, მენსტრუაციათა შორის სისხლდენები, მენსტრუაციების შეწყვეტა ან დაგვიანება);
  • ჭარბი წონა, სიმსუქნე, ფერადი სტრიები, წონის დეფიციტი;
  • ჭარბთმიანობა, აკნე;
  • პოლიცისტური საკვერცხეების სინდრომი;
  • საკვერცხის კეთილთვისებიანი წარმონაქმნები (ცისტები);
  • ჰიპერპროლაქტინემიის სინდრომი;
  • თანდაყოლილი ადრენალური ჰიპერპლაზია;
  • ჰიპოგონადიზმები;
  • საკვერცხეების პირველადი უკმარისობა;
  • ფიზიოლოგიური კლიმაქტერული პერიოდის, პოსტოპერაციული (საკვერცხეები ორმხრივი ამოკვეთა) პერიოდის და საკვერცხეების პირველადი უკმარისობის სინდრომის მართვა;
  • და სხვა.

ქალის სასქესო ორგანოთა ანთებითი  დაავადებები მოიცავს როგორც გარეთა სასქესო ისევე შიდა სასქესო ორგანოების დაავდებებს როგორიცაა: ვულვიტი, ვაგინიტი, ცერვიციტი , ენდომეტრიტი, სალპინგიტი, სალპინგოოოფორიტი  და ა.შ .  ვულვოვაგინიტი  და ცერვიციტი  ქალთა კონულტაციაში მომართვიანობის უხშირეს მიზეზს წარმოადგენს. პაციენტები ძირითადად უჩივიან პათოლოგიური  გამონადენის არსებობას სასქესო გზებიდან, წვას,  ქავილს, ტკივილს სქესობრივი  ცხოვრების დროს, ყრუ ხასითის ტკივილს მცირე მენჯში და ა. შ . დაავადებების მკურნალობა დამოკიდებულია დიაგნოზსა და ეტიოლოგიურ ფაქტორზე.

სქესობრივი გზით გადადამდებ ინფექციათა ჯგუფში ერთიანდება ყველა ინფექცია რომელიც გადაეცემა უშუალოდ სქესობრივი  კონტაქტით, შესაბამისად რისკ ჯგუფს დაავადებისა და მისი გავრცელებისთვის წარმოადგენს ყველა სქესობრივად აქტიური  ადამიანი .

განსაკუთრებულ რისკ ფაქტორებს წარმაოდგენს :

  • დაუცველი სქესობრივი კონტაქტი. პრეზერვატივის არ გამოყენებამ, არასწორმა ან არათანმიმდევრულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს ინფექციის გადაცემის რისკი. ორალური სქესობრივი კონტაქტი შეიძლება ნაკლებად სარისკო იყოს, მაგრამ ინფექციები მაინც შეიძლება გადაეცეს ლატექსის პრეზერვატივის ან სხვა დამცავი საშუალების გარეშე.
  • სქესობრივი კონტაქტი მრავალ პარტნიორთან. რაც უფრო მეტ ადამიანთან გაქვთ სექსუალური კონტაქტი, მით მეტია ინფექციის მიღების რისკი.
  • სქესობრივი გზით გადამდები ინფექცია ანამნეზში. ერთხელ ინფიცირება აადვილებს სქესობრივი გზით გადამდები სხვა ინფექციით ინფიცირებას.
  • ძალადობა. გაუპატიურებასთან ან თავდასხმასთან გამკლავება რთულია, მაგრამ მნიშვნელოვანია ექიმთან კონსულტაცია, მკურნალობა და ემოციური მხარდაჭერა რაც შეიძლება მალე.
  • ალკოჰოლის ან ნარკოტიკების ბოროტად გამოყენება. ნივთიერების ბოროტად გამოყენებამ შეიძლება შეაფერხოს თქვენი აზროვნება, რაც უფრო მეტად გაიძულებთ მიიღოთ მონაწილეობა სარისკო ქცევებში.
  • ნარკოტიკების ინტრავენური მოხმარება. ნემსის გაზიარება ავრცელებს ბევრ სერიოზულ ინფექციას, მათ შორის აივ-ს, B ჰეპატიტს და C ჰეპატიტს.
  • ასაკი. ახალი ინფექციების ნახევარი გვხვდება 15-დან 24 წლამდე ასაკის ადამიანებში.

 

 

 

სქესობრივი გზით  გადამდები ინფექციების მიმდინარეობა  ხშირად არის უსიმპტომო ან მინიმალური სიმპტომებით გამოხატული შესაბამისად მათ დიაგნოსტირებას და მკურნალობას მნიშვნელოვანი   როლი  ენიჭება შემდგომი  გართულებებისა აღმოსაფხვრელად .

დაუყოვნებლივ მიმართეთ ექიმს, თუ:

  • თქვენ ხართ სქესობრივად აქტიური და ფიქრობთ რომ შეიძლება გქონდეთ სქესობრივი გზით გადამდები ინფექცია;
  • თქვენ გაქვთ სგგი-ის ნიშნები და სიმპტომები.
  • გაქვთ მოჭარბებული  გამონადენი  სასქესო გზებიდან, წვა, ქავილი, გახშირებული მტკივნეული შარდვა სისხლიანი გამოანდენი  სქესობრივი აქტის შემდგომ, მტკივნეულობა მენჯის არეში  სქესობრივი  ცხოვრებისა თუ მის გარეშე, გარეთა სასქესო ორგანოებზე  ნებისმიერი სახის გამონაყარი, თუ წარმონაქმნი.
  • როდესაც გეგმავთ, გახდეთ სექსუალურად აქტიური
  • ორსულობს დაგეგმვამდე

ზოგიერთი სგგი – როგორიცაა გონორეა, ქლამიდია, აივ და სიფილისი – შეიძლება გადაეცეს დედებიდან ჩვილებს ორსულობის ან მშობიარობის დროს. ჩვილებში ინფექციამ შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული პრობლემები ან სიკვდილიც კი.

შესაძლო გართულებები მოიცავს:

  • მენჯის ტკივილი
  • ორსულობის გართულებები
  • თვალის ანთება
  • ართრიტი
  • მენჯის ანთებითი დაავადება
  • უნაყოფობა
  • გულის დაავადება
  • ზოგიერთი კიბო, როგორიცაა HPV-თან ასოცირებული საშვილოსნოს ყელის და სწორი ნაწლავის კიბო

დიაგნოსტიკური ტესტები

ლაბორატორიულ ტესტებს შეუძლიათ გამოავლინონ მიზეზი და აღმოაჩინონ კო-ინფექცია, რაც ფასდება ექიმის მიერ სხვა მონაცემებთან კორელაციაში.

  • სისხლის ანალიზები
  • შარდის ნიმუშების გამოკვლევა
  • ნაცხის გამოკვლევა
  • სითხის ნიმუშების გამოკვლევა (თუ თქვენ გაქვთ ღია გენიტალური წყლულები, მოწმდება  სითხე და ნიმუშები წყლულებიდან, ინფექციის ტიპის დასადგენად)

ვინ უნდა ჩაიტაროს სკრინინგი სქესობრივი გზით გადამდებ ინფექციებზე?

  • ყველამ. სგგი-ის სკრინინგის ერთ-ერთი ტესტი, რომელიც რეკომენდებულია 13-დან 64 წლამდე ასაკის ყველა ადამიანისთვის, არის სისხლის ან ნერწყვის ტესტი ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსზე (აივ), ვირუსზე, რომელიც იწვევს შიდსს. ექსპერტები რეკომენდაციას იძლევიან, რომ მაღალი რისკის მქონე ადამიანებმა ყოველწლიურად ჩაიტარონ აივ ტესტი.
  • 21 წლის და მეტი ასაკის ქალებმა (HPV). პაპ ტესტი ამოწმებს საშვილოსნოს ყელის უჯრედებში ცვლილებებს, მათ შორის ანთებას, კიბოსწინარე ცვლილებებს და კიბოს. საშვილოსნოს ყელის კიბო ხშირად გამოწვეულია HPV-ის გარკვეული შტამებით. ექსპერტები გვირჩევენ, რომ ქალებმა ჩაიტარონ პაპ-ტესტი ყოველ სამ წელიწადში ერთხელ 21 წლის ასაკიდან. 30 წლის შემდეგ – HPV ტესტი და პაპ ტესტი ყოველ ხუთ წელიწადში ერთხელ ან, მხოლოდ პაპ ტესტი ან მხოლოდ HPV ტესტი ყოველ სამ წელიწადში ერთხელ.
  • 25 წლამდე ასაკის სქესობრივად აქტიურმა ქალებმა (ქლამიდია, გოგონორეა); ექსპერტები გვირჩევენ, რომ 25 წლამდე ასაკის ყველა სქესობრივად აქტიურ ქალს ჩაუტარდეს ტესტი ქლამიდიაზე. გაიარეთ ტესტირება ყოველ ჯერზე, როცა ახალი პარტნიორი გყავთ რადგან ქლამიდიით ინფიცირება არაერთხელ არის შესაძლებელი. გონორეის სკრინინგი ასევე რეკომენდებულია სქესობრივად აქტიურ ქალებში 25 წლამდე.
  • ორსულებმა (ქლამიდია, სიფილისი, ჰეპატიტი B და C, HIV);
  • ჰომოსექსუალმა მამაკაცებმა; სხვა ჯგუფებთან შედარებით, ჰომოსექსუალი მამაკაცები სგგი-ით ინფიცირების უფრო მაღალი რისკის ქვეშ არიან. საზოგადოებრივი ჯანდაცვის მრავალი ჯგუფი რეკომენდაციას უწევს ამ მამაკაცებისთვის სგგი-ს სკრინინგს ყოველწლიურად ან უფრო ხშირად. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია აივ-ზე, სიფილისზე, ქლამიდიასა და გონორეაზე რეგულარული ტესტირება. ასევე შეიძლება რეკომენდებული იყოს B ჰეპატიტის შეფასება.
  • ადამიანებმა დიაგნოსტირებული HIV-ით; თუ თქვენ გაქვთ აივ, ეს მკვეთრად ზრდის სხვა სგგი-ით დაინფიცირების რისკს, ამიტომ რეკომენდებულია დიაგნოსტირებისთანავე დაუყოვნებელი ტესტირება სიფილისზე, გონორეაზე, ქლამიდიასა და ჰერპესზე.
  • ადამიანებმა, რომლებსაც ბევრი პარტნიორი ყავთ;
  • ადამიანებმა, რომლებსაც ახალი პარტნიორი ყავთ;

მკურნალობა

ბაქტერიებით გამოწვეული სგგდ-ს ან სგგი-ს მკურნალობა უფრო ადვილია. ვირუსული ინფექციების მართვა შესაძლებელია, მაგრამ არა ყოველთვის განკურნება.

თუ ორსულად ხართ და გაქვთ სგგი, მკურნალობის დაუყოვნებლივ დაწყებამ შეიძლება თავიდან აგაცილოთ ან შეამციროს თქვენი ბავშვის დაინფიცირების რისკი.

სგგი-ის მკურნალობა გამომწვევის მიხედვით მოიცავს:

ანტიბიოტიკები. ანტიბიოტიკებს შეუძლიათ მრავალი სქესობრივი გზით გადამდები ბაქტერიული და პარაზიტული ინფექციის განკურნება, მათ შორის გონორეას, სიფილისის, ქლამიდიოზის და ტრიქომონიაზის. როგორც წესი, თქვენ მკურნალობთ გონორეისა და ქლამიდიისთვის ერთდროულად, რადგან ეს ორი ინფექცია ხშირად ერთად ჩნდება.

გარდა ამისა, მნიშვნელოვანია თავი შეიკავოთ სქესობრივი კონტაქტისგან ანტიბიოტიკოთერაპიის დასრულებიდან და ნებისმიერი წყლულის შეხორცებიდან შვიდი დღის განმავლობაში. ექსპერტები ასევე ვარაუდობენ, რომ ქალებს ხელახალი ტესტირება უნდა ჩაუტარდეთ დაახლოებით სამ თვეში, რადგან არსებობს ხელახალი ინფექციის მაღალი შანსი.

ანტივირუსული პრეპარატები. თუ გაქვთ ჰერპესი ან აივ, ექიმი დაგინიშნავთ ანტივირუსულ პრეპარატებს.

ანტივირუსულ პრეპარატებს შეუძლიათ აივ ინფექციის კონტროლი მრავალი წლის განმავლობაში. მაგრამ თქვენ მაინც გექნებათ ვირუსი და კვლავ შეგიძლიათ მისი გადაცემა, თუმცა რისკი უფრო დაბალია.

რაც უფრო ადრე დაიწყებთ, აივ-ის მკურნალობა მით უფრო ეფექტურია. თუ თქვენ იღებთ თქვენს მედიკამენტებს ზუსტად ისე, როგორც მითითებულია, შესაძლებელია სისხლში ვირუსული დატვირთვის შემცირება ისე, რომ ის ძნელად გამოვლინდეს.

პრევენცია

არსებობს რამდენიმე გზა, რათა თავიდან აიცილოთ ან შეამციროთ სგგდ-ის ან სგგი-ის რისკი:

  • სქესობრივი გზით გადამდები ინფექციების თავიდან აცილების ყველაზე ეფექტური გზა არის სქესობრივი კონტაქტისგან თავის შეკავება.
  • სგგი-ს თავიდან აცილების კიდევ ერთი საიმედო გზაა გრძელვადიანი ურთიერთობა, რომელშიც ორივე ადამიანს აქვს სექსუალური კონტაქტი მხოლოდ ერთმანეთთან და არცერთი პარტნიორი არ არის ინფიცირებული.
  •  ადრეული ვაქცინაცია, სქესობრივი კონტაქტის დაწყებამდე, ასევე ეფექტურია გარკვეული ტიპის სგგი-ის პრევენციისთვის. ვაქცინები ხელმისაწვდომია ადამიანის პაპილომავირუსის (HPV), A და B ჰეპატიტების პრევენციისთვის. მიიღეთ დეტალური ინფორმაცია აცრების შესახებ ექიმისგან.
  • გამოიყენეთ ახალი ლატექსის პრეზერვატივი ყოველი სქესობრივი აქტისთვის.

პრემენსტრუალური სიმდრომი ხასიათდება ფიზიოლოგიური  და ქვეცითი ხასიათის ცვლილებებით მენსტრუაციის დაწყებადე. წამყვანი  სიმპტომებია :

სარძევე ჯირკვლებში  მგრძნობელობის მატება, მუცლის შებერილობა, თავის ტკივილი ალები, მოთენთილება, გუნება განწყობის მკვეთრი ცვლილებები როგორიცაა (ადვილად  გაღიზიანება , შფოთვები  ან დეპრესიული  განწყობა .)

აღნიშნული მდგომარების დიაგნოსტირება ხდება გინეკოლოგის მიერ მას შემდეგ რაც მოხდება დეტალური  ანამნეზის შეგროვება , დიფერენციალური  დიგნოსტიკა შესაბამისი ლაბორატორიული  ტესტებით  და  ყალიბდება ინდივიდუალური სამკურნალო  გეგმა .

ორსულობის (ნაყოფისმიერი) დანაკარგები – თვითნებითი აბორტი, ანუ ორსულობის თვითნებითი შეწყვეტა ორსულობის 22 კვირის ვადამდე

კლინიკურად დადგენილი  ორსულობის 15-20% მთავრდება თვითნებითი აბორტით  ორსულობის ადრეულ ვადებზე (12 კვირამდე – I ტრიმესტრი) თვითნებითი აბორტის ყველაზე ხშირი მიზეზია ჩანასახის სიცოცხლესთან შეუთავსებადი ქრომოსომული დარღვევები. სხვა მიზეზებიდან აღსანიშნავია სანაყოფე პარკი სანაყოფე კვერცხის გარეშე (ანემბრიონია), ენდოკრინული დარღვევები (ლუთეინური უკმარისობა, ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქციები, შაქრიანი დიაბეტი და სხვა); ორსულობის I და II ტრიმესტრის თვითნებითი აბორტები ხშირად განპირობებულია საშვილოსნოს ორგანული დაზიანებებით (საშვილოსნოს თანდაყოლილი ანომალიები – ძგიდე, ორრქიანი ან ერთრქიანი საშვილოსნო, შეხორცებები საშვილოსნოს ღრუში, საშვილოსნოს მიომა, ყელის უკმარისობა და ა.შ.), ინფექციები ქალში (ურეაპლაზმა, მიკოპლაზმა, ქლამიდია, ციტომეგალოვირუსი, ჰერპესი, ტოქსოპლაზმოზი და სხვ.).

თანამედროვე  მონაცემებზე დაყრდნობით  ორსულობის განმეორებითი დანაკარგები მოსახლეობაში 1-2%-მდე სიხშირით გვხვდება. მათი მიზეზები მრავალფეროვანია, მათ შორის განიხილება საშვილოსნოს და საშვილოსნოს ყელის ორგანული დაზიანებები (საშვილოსნოს განვითარების მანკები, ფიბრომიომა, შეხორცებები საშვილოსნოს ღრუში, საშვილოსნოს ყელის უკმარისობა და ა.შ.), ენდოკრინული დარღვევები (ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დარღვევები, შაქრიანი დიაბეტი, ინსულირეზისტენტობა, პროლაქტინის დონის მომატება, პროგესტერონული ნაკლოვანება, მამაკაცური ჰორმონების მომატება და ა.შ.), აუტოიმუნური დარღვევები (ანტიფოსფოლიპიდური სინდრომი, აუტოიმუნური თირეოიდიტი, ანტიემბრიონალური და ანტიენდომეტრიალური ანტისხეულების არსებობა), რეზუს კონფლიქტი, ბალანსირებული (კომპენსირებული) ქრომოსომული სტრუქტურული დარღვევები ქალში და/ან მამაკაცში, გენეტიკურად განპირობებული დარღვევები ქალის სისხლის შემადედებელ სისტემაში (თრომბოფილიის გენების მუტაციები). რიგ შემთხვევებში შესაძლოა რამდენიმე მიზეზის ერთდროული არსებობა, შესაბამისად ყველა შემთხვევაში შედეგის მისაღწევად აუცილებელია სრული, კომპლექსური გამოკვლევა

მიზეზის დადგენის შემთხვევაში, მკურნალობა შესაძლებელია შესაბამისი კონსერვატიული ან/და ქირურგიული მეთოდებით, მაგრამ ყველა შემთხვევაში აუცილებელია მიზეზების დადგენა და მკურნალობა ახალი ორსულობის დადგომამდე და შემდგომ ორსულის მეთვალყურეობა მთელი ორსულობის განმავლობაში დროულ მშობიარობამდე.

საშვილონოს ყელის კიბო თამანედროვე მსოფლიოსთვის კვლავ გამოწვევაად რჩება . შსაბამისად  საშვილონოს ყელის დაზიანებათა დიაგნოსტიკას დიდი მნიშვნელობა ენიჭება დაავადების პრევენციაში .  განასხვავებენ საშვილონოს ყელის უპირატესად  კეთილთვისებიან წარმონაქმნებს როგორიცაა ( პოლიპები  , კონდილომები , მიომური კვენძები  , ენდომეტრიოზი,  წყლული და ა.შ)

განასაკუთრებული მნიშვნელობის არის საშვილოსნოს ყელის დისპლაზიური ხასიათის  დაზიანებები რომელიც კიბოსწინარე მდგომარეობებეს წარმოადგენს და ამერიკის მონაცემებით  ყოველწლიურად 250 000 დან მილიონამდე ქალს აწუხებს .   კიბოსწინარე დაავადებების ჩამოყალიბებაში  წამყვანია პაპილომა ვირუსული ინფექციის არსებობა რომელიც სქესობრივად  არის გადამდები .

მსგავსი  ტიპის დაზიანებები  ხასიათება უსიმპტო მიმდინარეობით შესაბამისად სკრინინგს აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა .

დიაგნოსტიკა მოიცავს : საშვილონოს ყელის ციტოლოგიურ გამოკვლევას PAP-TEST

  • კოლპოსკოპიურ  გამოკვლევას
  • მორფოლოგიურ  კვლევას .

მკურნალობის მეთოდი დამოკიდებულია დაზიანების ხარისხზე . პაციენტის ასაკზე , ანამნეზსა და რისკ ფაქტორების არსებობაზე  .

ვულვა ქალის გარეთა სასქესო ორგანოს წარმოადგენს. მასზე შესაძლებელია სხვადასხვაგვარი დაზიანებებების განვითარება , რაც  სამედიცინო ყურადღებას საჭიროებს .

საყურადღებოა:

  • ვულვის ქავილი
  • ვულვის არეში  კანის სტრუქტურის ცვლილება
  • პიგმენტაციის ცვლილება
  • წანაზარდების/ მეჭეჭების გაჩენა და ა. შ

ზემოთაღნიშნული საჭიროებს გინეკოლოგიურ გასინჯვას და დიაგნოზის დასმას .  მნიშვნელოვანია ვულვის სიმსივნური  თუ  კიბოსწინარე დაზიანებების დროული აღმოჩენა რის საშუალებასაც ვულვისკოპია და ბიფსია იძლევა . მკურნალობა ეფუძნება დიაგნოზს .